گاه با خود مي انديشم.....

گاه می اندیشم...

چندان هم مهم نیست اگر هیچ از دنیا نداشته باشم

همین مرا بس که کوچه ای باشد و باران

وخدایی که زلال تر از باران است

نگران چی هستی؟

گاهی خدا درها و پنجره ها را قفل میکنه

زیباست اگر فکر کنی بیرون طوفانه

و خدا

میخواد از تو محافظت کنه

پس بخند

تاریخ: سه شنبه 12 آذر 1392برچسب:گاه می اندیشم ,,,,,,

ارسال توسط اميد علي اسكندرپور

اگر در صحنه زندگیت یکی از تارهای سازت پاره شد آهنگ زندگی را چنان بنواز که هیچ کس نداند بر تو چه گذشت

زندگی رسم خوشایندی است .

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ و پرشی دارد اندازه عشق

زندگی مجذور اینه است

زندگی گل به توان ابدیت

زندگی ضرب زمین در ضربان دل ما

زندگی هندسه ساده و یکسان نفسهاست

سهراب سپهری

تاریخ: سه شنبه 12 آذر 1392برچسب: آهنگ زندگی را چنان بنواز که هیچ کس نداند بر تو چه گذشت,

ارسال توسط اميد علي اسكندرپور

می بخور منبر بسوزان مردم آزاری مکن

ای که میگوی مسلمان باش و می خواری مکن

ای که خود گفتی مکن می خوارگی ،اری مکن

هرچه میخواهی بگو یا هرچه میخواهی بکن ،اما ریا کاری مکن

می بخور منبر بسوزان ،مردم آزاری مکن

مردمان را غرق اندوهی که خود داری مکن

خود گرفتاری و مردم را گرفتار ،گرفتاری مکن

گر نمی خواهد پریشان باشد ،اصراری مکن

من خوشم، شادم نمی خواهم، جز این کاری کنم

من نمی خواهم بجای خوش بودن ،زاری کنم

سر خوشم ،تا مهربانی در دلم ،جاری کنم

زاهدا خوش باش و خندان , پیش ما زاری مکن

می بخور منبر بسوزان مردم آزاری مکن

تاریخ: چهار شنبه 6 آذر 1392برچسب:می بخور منبر بسوزان مردم آزاری مکن,

ارسال توسط اميد علي اسكندرپور

باده ما باده انگور نيست شهد ما در لانه زنبور نيست

بـه گـرد کعبـه می گـردی پریشان کـه وی خود را در آنجا کرده پنهان

اگــر در کعبــه می گـــردد نمـایـان

پس بگرد تا بگردی بگرد تا بگردی

در اینجا باده مینوشی ، در آنجا خرقه می پوشی ، عجب بیهوده میکوشی در اینجا مـــــردم آزاری ، در آنجا از گنـــــــــــــه عاری ، عجب بیهوده پنداری در اینجــا همـــدم و همسایــــه ات در رنــج و بیمــاری تو آنجا در پی یاری چــه پنـــداری کجــــا وی از تـــو می خواهـد چنین کــاری چه پیغــامـــی که جــز بــا یــک زبــــان گفتـــن نمی داند! چه ســلطانی که جــز در خـــانـــه اش خفتــن نمی داند! چه دیداری که جز دینار و درهم از شما سفتن نمی داند! به دنبال چه می گردی که حیرانی خـرد گم کرده ای شاید نمی دانی! اميد از جــــان خـــود سیری کـــه خـــامـــوشی نمی گیـــری لبت را چون لبــــان فرخی دوزند! تو را در آتش اندیشه ات سوزند! هــــــــزاران فتنـــــــه انگیـــــــزند! تــــو را بـــر سر در میخانه آویزند

تاریخ: چهار شنبه 6 آذر 1392برچسب:بـه گـرد کعبـه می گـردی پریشان کـه وی خود را در آنجا کرده پنهان 2 اگــر در کعبــه می گـــردد نمـایـان 2 پس بگرد تا بگردی بگرد تا بگردی 2 در اینجا باده مینوشی ، در آنجا خرقه می پوشی ، عجب بیهوده میکوشی در اینجا مـــــردم آزاری ، در آنجا از گنـــــــــــــه عاری ، عجب بیهوده پنداری در اینجــا همـــدم و همسایــــه ات در رنــج و بیمــاری تو آنجا در پی یاری چــه پنـــداری کجــــا وی از تـــو می خواهـد چنین کــاری چه پیغــامـــی که جــز بــا یــک زبــــان گفتـــن نمی داند! چه ســلطانی که جــز در خـــانـــه اش خفتــن نمی داند! چه دیداری که جز دینار و درهم از شما سفتن نمی داند! به دنبال چه می گردی که حیرانی خـرد گم کرده ای شاید نمی دانی! همـــای از جــــان خـــود سیری کـــه خـــامـــوشی نمی گیـــری لبت را چون لبــــان فرخی دوزند! تو را در آتش اندیشه ات سوزند! هــــــــزاران فتنـــــــه انگیـــــــزند! تــــو را بـــر سر در میخانه آویزند,

ارسال توسط اميد علي اسكندرپور

من از جهاني دگرم

هرقدرکه درخاک ننوشیدم ازین باده ی صافی بنشینم و با دوزخیان کنم تلافی جزساغرو میخانه و ساقی نشناسم بر پایه ی پیمانه و شادیست اساسم گر همچو همای از عطش عشق بسوزم از آتش دوزخ نهراسم نهراسم

ساقی از این عالم واهی رهایم کن

نمی خواهم در این عالم بمانم

بیا از این تن آلوده و غمگین جدایم کن

تو را اینجا به صدها رنگ می جویند

تو را با حیله و نیرنگ می جویند

تو را با نیزه ها در جنگ می جویند

تو را اینجا به گرد سنگ می جویند

تو جان می بخشی و اینجا به فتوای تو می گیرند جان از ما

نمی دانم کیم من، آدمم روحم خدایم یا که شیطانم تو با خود آشنایم کن

اگر روح خداوندی دمیده در روان آدم و حواست

پس ای مردم

خدا اینجاست خدا در قلب انسان هاست